Düþlerim vardý göz kabaklarým uykuya edepsiz bir sabah cenginde gün ve odamýn geceden kalan yalnýzlýk hissine vururken bile herkes hiç mutlu
geçmiþin son veda mührü uzaklara zimmetlenir tren uðultusu anýlar bir bir göçerliðin izini kýrar özelin iliksiz yakasýnda bile herkes hiç mutlu
kara gözlü yol kenarýnda duran evler aðaçlar bir fahiþe cazibesinde hem niye beklerim der hem de kalýþ yazgýsýnda bedenin körü körde sobelese bile herkes hiç mutlu
kaðýttan gemiler dalgalarla boðuþmanýn vakti deðil gibi kaptaný evinden alýr orta þekerli sevinçlerine býraksa bile herkes hiç mutlu
zaman ölçeði kaçýrmýþ papatyalar halen anneci halen düþ uçurur, gizli gizli yüreði kadife kale ona resmiyetsiz adacýklar keþfedilir hakikat yüzerlikten anlasa bile herkes hiç mutlu
sen yavaþ yavaþ öl sende sevmek dil avazý yýrtýkmýþ bildin bile herkes hiç mutlu olsun...
15-01-206 ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.