SEVDA EVİNDE HAPİSİM
Hüzünlere meze yaptým ben beni,
Þiþe þiþe efkâr döven rakýyým…
Bir sevdaya adak ettim bedeni,
Yâr elinde altýn saplý çakýyým…
Odasýnda demet demet nergisim,
Sevda evi hücresinde hapisim,
Kibir bilmem yoktur bir tek kaprisim,
Yâr boynunda duygu yüklü takýyým…
Yalnýzlýðý dilim dilim dilerim,
Hasretimi anýlarda bilerim,
Tüm dertleri can gelince silerim,
Yâr sofranda þarap sunan sakiyim…
Yâr yolunda muradýna erenim,
Sevda yüklü gözden aþký derenim,
Bu gönlümü bir sevdaya verenim,
Yâr alnýnda ben sevdanýn akýyým…
Cantekin der; öðütürüm sabýrý,
Seven gönül atar nazý kibiri,
Bu sevdayla ben boylarým kabiri,
Yâr gönlünde dönüþü yok bakiyim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.