Sen seyrine doyulmaz güzeller güzelisin;
Lakin, pek coþulacak kent deðilsin Ýstanbul!
Belki çok uzaklara tatlý geliyor sesin;
Lakin, sen koþulacak kent deðilsin Ýstanbul!
Ýnsan üstünde insan, araç üstünde araç,
Arapsaçýna döner akþamüstü trafik.
Kimisinin yüreði, kimisini karný aç;
Kimi çok acýmasýz, kimileri çok müþfik.
Her akþam bin aþk doðar, her sabah bin aþk ölür.
Sen öyle sevilecek kent deðilsin Ýstanbul!
Yýkýlmýþ sur mazgalý mazlumuna köþk olur,
Sen öyle övülecek kent deðilsin Ýstanbul!
Dolmuþlar, otobüsler, hýncahýnç insan dolu.
Hepsi ayakta uyur, durakta uyanýrlar...
Hayat denen dünyada herkes tutmuþ bir yolu,
Yaþamayý bu yol da gidip gelme sanýrlar.
Fýrsatlar ülkesisin, iþ sen de, aþ da sen de;
Bir kiþiyi yükseltir, bin kiþiyi boðarsýn.
Yok olma korkularý oluþurken bedende;
Her sabah bin umutla günlerine doðarsýn.
Belki de kötülük yok; düþüncen de, gayende,
Lakin sen yaþanacak kent deðilsin Ýstanbul!
Coþari’ye gel derler, korkuyorum sayende,
Sen, tümden taþýnacak kent deðilsin Ýstanbul!
Ýbrahim COÞAR