Anlatmak Seni

Anlatmak isterdim irkildiðimi,
Teninden yüz bulduðumda,
Suyu tutar gibi, ellerini tuttuðumda.
Sabahlara deðin susmadan,
Bulmak kaybettiklerimi,
Gözlerinde yaþlandýðýmda,
Yansýdýðýmda bakýþlarýndan.
Aðlamak seninle,
Sebepsiz ölen umutlara,
Koþmak yanýnda,
Kaçar gibi karanlýklardan.
Yaþamak içinde bir yerlerde,
Hatýrlanmak ara ara...
Çocukluðun gibi, her gün bir adým uzak,
Ölüm gibi, her an yanýnda.
Dokunmak isterdim,
Kokladýðýn her çiçeðe parmak uçlarýnda.
Susmak yarýna yetiþmek için,
Sesin odamý aydýnlattýkça...
Susamak isterdim, öptükçe yanaklarýný,
Doymak bilmez bir çöl olmak.

Anlatmak isterdim,
Ýçimde, sana benzeyen þeyi.
Seni her hatýrladýðýmda,
Nasýlda çocuklar gibi titrediðimi.
Göstermek isterdim, sen kokulu yanýmda,
Ýkimize ne hayatlar biriktirdiðimi...

Anlatmak tanýdýðým her kadýna,
Masallarda ki tüm mutlu sonlara,
Ayrýlýk þiirleri yazan her adama,
Þarkýlarda sana benzeyen her nakarata.
Nefesimizin yetiþtiði her bir ana,
Anlatmak,
Yaþatmak isterdim seni.
Eðer öðrenmeseydin gitmeyi...

Keþke...
Keþke öðrenmeseydin gitmeyi...

Kýrýkkale / 016
Sosyal Medyada Paylaşın: