Her gün kara bir haber, her gün baþka bir yara. Yüreðimiz tetikte, baþýmýz düþmüþ dara. Duydukça sorar olduk, kime geliyor sýra. Bizler barýþ dilerken, sen aðlarsýn ey Vatan!
Al bayraðýn hüznüyle, ateþ düþmüþ semaya. Kan üstüne kan koyan, eller bakar nemaya. Þiirler boyun bükmüþ, kara dedik temaya. Tuz bastýkça acýya, sen daðlarsýn ey Vatan!
Baþýmýzda büyükler, varsýn yalan söylesin! Kimse duymuyor bizi, þair yazýp neylesin. Þehit analarýna, Rabbim yardým eylesin. Düþenin çenesini, sen baðlarsýn ey Vatan!
Hain ýslah olmuyor, dur deyince durmuyor... Halkýmýz kan uykuda, hesabýný sormuyor. Matem var kýþlalarda, artýk davul vurmuyor. Hele ayaða kalksýn, sen çaðlarsýn ey Vatan!
Avrupa birlik için, bizi tutmuþ testine. Selam durmak kabahat, Ata’mýzýn büstüne. Meleklerin kokusu, düþmüþ þehit üstüne. Paslanan yürekleri sen yaðlarsýn ey Vatan!
Feda olsun canýmýz, dinsin artýk yaþýmýz. Kan kýzýla boyandý, topraðýmýz taþýmýz. Mevlam korusun bizi, eðilmesin baþýmýz. Ýlahi adaleti, sen saðlarsýn ey Vatan!
Þiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN 14 Ocak 2016 Saat 20.00
Batýkent/Ankara Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.