Kim tutabildi geçmiþin þeceresini Kaç kardeþti ölüm Ve kaç kardeþini öldürdü Toprak ana sývazlarken sýrtýný?
Alnýma sýðmayan çizgileri Cüzdanýmda taþýyordum, Cüzdanýmý arka cebinde. Bozuk merhabalarý Evdeki kumbaramda biriktiriyor, Onun yerine yýllarý harcýyordum. Yalnýzlýk süslüyordu adýmý, Adýmý yalnýzlýðýmdan baþka kimse bilmiyordu.
Siz zengin yataklarýnýzda kuþtüyü rüyalar görürken, Ben uykularýmý sorguluyordum karanlýk odalarýnda geçmiþin.
Bütün gücüyle sabaha asýlýyordu martýlar. Göç kýyýlarýnda açan, tahta çiçekleri vardý onlarýn, güneþe muhtaç. Yangýnlarý kanatlarýnda saklýydý, Ve alev çýrpýyorlardý bilmeden.
Gün görmemiþ cümleler sürüyordum dudaklarýma, Þehrin aynasýna bakýp. Gözlerim derin bakýþlarýmýn can kurtaraný, Elmacýk kemiklerimde utangaç baharlar, Kirpiklerimde en karasý gecenin. Güzel miydim? Birileri yalan söylüyordu Ama ben deðil!
Hangi ceza suçlarýmýn karþýlýðýydý, Suçum sýr diye sakladýklarýmda mý saklýydý, Söylemediðim her þey aleyhimde delil olarak kullanýlýrken Konuþtuklarýmýn hangisi nereye yazýldý? Birileri doðru söylüyordu Ama ben deðil!
Masallar anlatýyordu zaman Kahramaný, faili meçhul bir sevgiye kurban. Sonunda içim dýþým korku oldu korkmaktan. Yolcusuydum heybetli bir kimsesizliðin. Gitmelerin hüznü hangi bavula sýðardý? Ve kim kaldýrabilir bu aðýr yükü? Bilmiyordum. Hem bilen varsa söylesin Uzak, ne kadar uzaktýr uzaða yakýndan?
Kulak memelerimde asýlý kaldý, Asi yüreðimin gümüþ yükü. Saklarým hala, mekaný cennet olsun Ninemin armaðanýydý!
Bir ayraç kadar bile sahiplenemediðim bu Romanýn Son sayfasýndayým Altý kurþun kalemle çizili duygularýmýn. Siz, öfkenizin vurdum duymaz tavýrlarýný þefkatinizle beslerken Ben, acý verse de, anam üzülmesin diye Bir kez daha, yaþamayý seçiyorum…
HÜMEYRAYILMAZ 29.06.2006 Sosyal Medyada Paylaşın:
HÜMEYRAYILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.