Karanlýðýma karanlýðýný da katýp ilerliyorum bu yolda. Sinsi sislerin çoðaldýðý çýkmazlara bürünüyorum. Adým atmýþ kaldýrýma ramak kala taþa bulanan ayaklarým, Yerle bir oluyor gördüðüm: Koca bir kördüðüm.
Çýðlýklar yükseliyor kulaklarýmda. Bir kulaðýmdan girip diðerinden çýkarcasýna Zihnim! Her taþýn altýna elini sokup bir bir "Sen" topluyor Olmayan sularýnda.
Bir his, Sislere bulanmýþ gecenin karanlýðýna meydan okuyan kar beyazý gibi. Issýz, soðuk bir his... Alaaddin gibi uçan bir halým olsa belki Giderdim. Mavi bir gökyüzünün olduðu, Ilýk ýlýk sen esen bir noktada son bulduðu bi taþ üstüne mesela.
Karanlýðýn çöktü omuzlarýma Peki ya bakýþlarýnýn soðukluðu? Ya bu puslu havada soðukluðunla boðma beni, Ya da uzatma gözlerini kalbime, Saklanma þu kördüðüm karanlýða.
Sosyal Medyada Paylaşın:
elif-i memdûde Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.