sanma ki ; senden uzakta yaþýyor bu yürek ... her aným seninle yaðmur dolu bir bulut , seninle eksik kalmýþ mutluluklarda aðlýyor içim , hiç yaþarken öldün mü ? uzak kaldýn mý neþeye ? uzak kaldýn mý kendine ? öldüm , dirildim , yeniden doðdum , anadan çýplak , anadan uzak , ve soðuk bir þehrin , yaðmur kokan sokaklarýnda sarýldým sana , sen papatya kokulum , sen güneþ gözlüm , sen elim , kolum , ayaðým , o kadar zulüm yaþadým ki ; kendi kaderime isyan ettim , sonra bir mahkeme kurdum beynime , ilk celsede sýktým beynime kurþunu , kaç savcý, kaç hakim yargýladý yüreðimi , sen taliye alýyordun, ben müebbet kalýyordum yokluðuna ...
#ibrahimdalkýlýç
14/01/2016 21:45 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.