Kırık Dallarım

Demlenmiþiz okulunda Tarih’in,
Acýsý gitmiþ ham meyvanýn,
Önyargýsýz ve çýkarsýz sevdik insaný biz,
Umut topluyor çocuklar;
Gün aydýnlýðýnda,
Iþýl ýþýl gözleri.

Almýþýz erdemlerini Törenin,
Yangýn yeri olsa da siperlerimiz,
Emaneti yerine teslim ederiz.
Ayrýlýk yoktur törede,
Bu ocak bizim,
Bu ülke bizim.

Ýçmiþiz suyunu vatan topraðýnýn,
Dumaný bir bir sönüyor ocaklarýmýn,
Muradý var sen de,
Teri soðumamýþ Mehmet’imin.
Kaný var sende, þehitlerimin.

Almýþýz sýcaklýðýný Ana kucaðýnýn,
"Kýnalý kuzum" nidasýdýr kulaklarýmdaki,
Islak gözlerle anarým seni hep,
Akþamýn gölgesi düþmüþ kýþlalara,
Dönüþ yolunda göçmen kuþlarýn.

Kurgusunda mý yanýldýk vatanýn,
Arapsaçý þimdi düþünceler,
Dokunmayýn kabuðuma yaralarýmýn..!
Bir bir yok oluyor,
Kutsal deðerlerimiz,
Çýplak kaldým ortasýnda Anadolu’nun.

Yanmýþýz ateþinde sevdanýn,
Bilirim; Gök gürültüsünü,
Þimþeðini,
Fýrtýnasýný.
Bilirim; yüreðin içindeki
Acýsýný hasretin.
Bakmaz ardýna giden Kýnalý kuzular,
Çýð düþtü Otaðýma,
Kýrýk Dallarým.

Erenler / 21 Haziran 2012

Nihat Albayrak
Sosyal Medyada Paylaşın: