Nasreddin ve eşeği...
Bu, ’Nasreddin Hoca ve yitik eþek’ þiirsel hikayesi, bir hayal ürünüdür ve ilk kez Edebiyat Defteri sitesinde deðerli okurlar için yayýnlanmaktadýr.
Olacak ya insandýr, Nasreddin çok kederli..
O gün telaþ içinde dolanmakta heryeri...
Yitirmiþ eþeðini Hoca habire arar…
Bu arada biri de bahçesinde uyuklar…
Þarap almýþtýr adam, bulmak için kafayý,
Birden eþeði görür, akla koyar çalmayý…
Þiþesini düþürür tam da bineyim derken,
Eþek þiþeyi kýrar inatla tepinirken!
Susuz kalmýþ, Hoca da unutmuþ sulamayý,
Eþek amma, ak’letmiþ þarabý yalamayý..!
Hayvan bulur kafayý, yatar hemen orada...
Adam, ne yapsam diye, düþünür bu arada.
Zâten efkarlý; hem de, eþek kýrmýþ þiþeyi.
Beklemek için o da, yastýk etmiþ eþeði.
Niyeti çalmaktýr ya, uðrar diye baskýna…
Çuval örtmüþ kocaman, eþeðin de üstüne…
Tek çare beklemektir, onun ayýlmasýný,
N’apsýn, yaslar eþeðin sýtýna arkasýný.
Hoca o an bahçede yitik eþeði arar...
Ýþte tam bu sýrada yatan adama rastlar.
Derin‘‘La Havle‘‘ çeker aðzýnýn dolusuyla,
Sonra ünler adamý hem de iki soruyla:
’Ey be adam, yatarken sahibine sordun mu?
Eþeðimi kabettim, yakýnlarda gördün mü?’ Hoca bahçe sahibi, ne yapsýn âciz adam,
Cevap verir acele, çok fazla geç kalmadan:
’Biraz önce burdaydý, ben yatarken çimene,
Sonra yola koyuldu, gitmek için Yemen‘e..!’
Hoca hayret içinde yeniden sesler derin:
’Hiç kaygý etmedin mi, üstü boþtu semerin?
Sana ne anlattý ki, kahve mi ister caný?
N’apacakmýþ Yemen‘de, del’edecek insaný..!’ Oralý olmaz adam, Hoca’yý savmak derdi…
Ýçinden der:
‘‘Hoca da tam zamanýnda geldi..!‘‘ Oy Fadime türküsü geliverir diline...
Aldýrmaz hiç Hoca‘nýn makamýna, ününe.
Hoca çok sinirlenir, dikçe sesler adama:
’Bana bak bana adam; Hoca derler adýma!
Bu ne cevaptýr öyle býrak Fadimesini,
Çekiliver yatayým, türkünün sýrasý mý!?’
Uzanayým çimene, mutlaka görürüm ben,
Gitmediyse Yemen‘e, bir ödül hakettin sen! Adam derhal atýlýr:
’Hoca, içmezsem olmaz.
Sen þarap bulup getir, yoksa eþek bulunmaz!’ Ne desin þimdi Hoca, bu herifin lafýna,
Buna hiç dayanamaz, sözü alýr aðzýna:
’Demek; sen beni þimdi þaraba salacaksýn,
Hem aðzýmý açtýrma, günaha sokacaksýn!’
Hocanýn sinirleri çýkar sarýða kadar,
Adamýn ensesine çok sert bir tekme atar!
Tabii; olan olmuþtur, tekme eþeðe deðer,
Þarabý içtiðinden, uyurmuþ hayvan meðer!
Eþek aniden baþlar acýdan zýrlamaya,
Adam da hazýr bekler, yerinden fýrlamaya!
Hoca çok sevinmiþtir eþeði bulduðuna,
Hatta; kýzmaz adamýn bahçeye girdiðine..!
Hemen tutar adamý, der ki; ‘‘gitme biryere,
Sayende eþek geldi, kadere bak kadere..!
Gel þimdi barýþalým, kavgayý bitirelim,
Kalk gidelim bize de, birer kahve içelim!‘‘
Adam afallamýþtýr Hoca‘nýn bu tavrýna,
Sýrnaþarak sokulur usluca tam yanýna!
Der ki;
‘‘Hoca, az önce darýlmýþtýn ne oldu?
Eþeði ben bulmadým, onu þarabým buldu!‘‘
Hoca döner adama nazik bir teþekkürle,
‘‘Tahmin etmiþtim ben de, zaten eþekler öyle...!‘‘
Þükredelim; içmese, uyumazdý çimende,
Yoksa; sen ahýrdaydýn, þimdi ben de Yemen’de..! Kederli©Almanya, 17.10.2007/14.01.2014
Not: ’Kederli’ mahlasý ile yazýlan Nasreddin Hoca þiirsel ve özel hikayelerinin her hakký mahfuzdur!
(’Nasreddin Hoca Hiç Ölür mü...’ hazýrlýk kitabýndan)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.