Dalýndan düþmüþ bir yaprak. Sýzlattý bu gün içimi. Önce baktým, yaþadýðý acýyý yaþadým ruhumda. Benim gibiydi. Ayný; Benim gibi. Ýmkânsýzlaraydý borcum iþte. Seni sensiz yaþayan ömrü hasrete mahkum, bir çilekeþ. Ateþ olmaktý muma marifet. Kelebek olup dokunmak için. Ne güzeldi yanmak.! Bilmeyene nasýl anlatýrsýn bunu? Sustukça yüreðinin susuzluðunu? Ve, boyun eðerek kadere. Haykýrýrsýn aþkýnýn sonsuzluðunu.! Çürürsün zamanla. Topraða karýþýr her bir zerren. Neydi sevmek? Sana mutluluktu belki. Ama, beni bitirdi beklerken. Hani nerde söyle. Nereye gitti bunca emek? Var olmak diye biliyordum. Þimdi aðlýyorum yok oluþuma. Geceme söyledim yine her þeyi. Meth etmeyin artýk bana sevmeyi.
Nigâr Güler. 11.01.2016.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigar Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.