Sen
Bilemezsin.
Bilemezsin görmeden,
Deðirmenlerin kýrýþýk alýnlarýndan nasýl süzülür ömürler.
Gün olur,
Bir onkoloji müzesi,
Nefesler.
Meçhul karantina yanýðý damarlarýma
Yýllanmamýþ gülüþler ekerim yanlarýnda.
Yenisini
Bulamam da;
Küflenmiþ bir miðfer baþýnda,
Ararým
Ýçimin melodisini.
Yorgun yokuþlarýmda
Asi harflerin izdihamýna gebe kalýr,
Minik dünyamýn korkak bakýþlarý.
Korkar da,
Takati kesilir bir süre sonra.
Kaprisli güneþ gözlüðüne yapýþmýþ
Buðu aldýrmazlýðýnda,
Dili çözülür üzerime
Nesnelerin.
Her biri canlanýr
Ansýzýn.
O an,
Tek bir’in nidasýný içerim
Kefilsiz.
Sonra ,
Elimde
Asasý,
Musanýn..
Bir þu gölgeye
Yahut yamaca
Bakmýþým,
Çöle ..
Kavruk bir susam kokusuna bulanýk sabahýma
Bir baþkaldýrý baþlar içimde;
Sazsýz
Sözsüz
Yalnýz…
Sonra
Bakarým,
Halsiz merhametime düþ doldurur
Yollar alýr
Yol bulurum.
Unuturum,
Kendimi.
Hüzün yeþili çýrpýnýþlara ümit içirmeye yeltenir,
Sol yaným.
Kanadýna misafir olur, avuçlarým
Körpe kelebeklerin.
Unuturum.
Unuturum,
Kendimi.
Sonra tutup
Basýp
Sýmsýkýca baðrýma ..
Bilmezsin;
Korkularýný devþirir bedeni,
Kelebeklerin.
Titremesine aldýrmadan
Terk eder,
Üþümüþlüðü.
Þimdi
Elimde
Asasý,
Musanýn.
Ýçimde
Bin
Kelebeðin
Üþümüþlüðüne
Baþkaldýrý..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.