AH ÇOCUK AH SEN İÇİMİ OKUYORSUN!

Ýçimdeki suskun çocuk;
rahatsýz olup hüznümden,
dile geldi çýðlýk; çýðlýk,
hesap sordu; bana bu gün...


DEDÝ; nedir ?...
senin halin,
sanki idamlýk suçlusun,
çocuk aklým almýyor,
beni þaþýrtýyorsun !...


Saklanbaç ta ebe misin ?
içinde sakladýklarýný bile,
arýyor; arýyor, bulamýyorsun...


Körebe gibi ordan oraya;
neden ?... yalpalýyorsun,
tam yakalayacakken,
bahtýþen talihini,
ansýzýn en baþa dönüyorsun...


Yalnýzlýðý sevmiyorum diyorsun ya,
neden ? kendine karþý,
dikenlerini siper eden,
bir kýrpý gibi, içine kapanýyorsun...


Bak etrafýnda ne çok ses var,
uzat elini,
orda uzak deðil kalabalýklar;
susma ! konuþki, seni duysunlar...


Mahþer yeri gibi aklýn,
samanlýkta iðne arýyorsun...
Eksiksiz insan yokki; bulamazsýn...


Seveni; seveyim,
sevdiysem; sevileyim diyorsun...


Kim istemezki ?...


Ah çocuk !...
Yaralarýma tuz basýp,
darma duman etme beni...


Yumruk kadar yüreðimin,
kocaman yürekli minik sahibi...


Ah çocuk sen varsýn ya !...
Hep içimi; okuyorsun...
Gönül ipek kozasýndan,
bana ’’ UMUD ’’ dan
bana ’’ SEVGÝ ’’ den
bana ’’ HUZUR ’’ dan libas dokuyorsun...
iþte o yüzden büyütmek istemedim seni,
Ah çocuk içimdeki minik /MELEK/ olarak hep kal emi !...




13 OCAK 15:33 2016
M E L E K



Sosyal Medyada Paylaşın: