Ne kadar güzel seninde beni, Benim seni sevdiðim gibi sevmen. Ne kadar güzel seninde, Ihlamur kokusunu bilmen.
Nelerle ödedik hayatýn bize verdiklerini. Ne kadar güzel þimdi, Hepsini geri almak.
Ne kadar güzel Egeden Marmara’ya, Marmara’dan Ankara’ya kadar sevmek. Ne kadar güzel seninle aðlamak, Seninle gülmek.
Çocuk ruhlular hiç büyümezlermiþ, Nasýlda büyüdük birden çocuksu hallerimizle Ne kadar güzel seninle büyümek.
Sen benim gibi esrik kiþi. Sen ey sevdiðim. Ey sevgili! Ne kadar güzel her sabah gözlerini görmek. Þimdi hiç bir þey düþünmüyorum sevmekten baþka seni.
Yaþamak... Yüreðin bendeyken yaþamak. Medet umarým bitmesin diye hayat.
Aþk ki sevgili yarim, Hazýr ayaðýma kadar gelmiþken. Direnmezsem ölüme, Günahkar olurum.
Tapýnýr yüreðim son nefese kadar Ve belki sonrasýnda da Allah bilir...
Bu sözlerim hüzün sanýlmasýn sakýn, Farkýndayým karanýn, akýn. Öyle içten, öyle güzel ki sevgin. Hüzün deðil, mutluluk senin rengin.
Eþsiz bir ustalýkla yazmak isterdim sana olan þiirlerimi, Ama unutuyorum i mgeleri. Ýtiraf etmeye baþladýðýmda sevgimi.
Ve iþte yine bu günde. Anlatmak isterken içimdekinin ne olduðunu, Daha bir çift söz edemeden. Þiir bitti.
Þiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN 12 Ocak 2015 Saat 22.00 Batýkent/Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.