Gerçekler kendi-kendime

Yeni bir gökkuþaðýna rastladým bu sabahki yaðmurda
Renkleri solmuþ, üzerinde kalbimin notlarý vardý sanki....
Aðaçlar bile kurumuþ...fakat hayat aðacýydý kurumamalýydý.
Bahçeyi dinlemek istedim, susmuþ kuþ sesleriydi cývýl-cývýl.
Civ-civlerde mi küstü? diye sordum kendi-kendime
Kedicik zaten terk etti beni...hep onu arar durdum...
Köpeðimin pati izlerini bile göremedim bu sabah kapý önünde...
oysa ki her sabah kapýnýn önünde ýslak pati izleri durardý
pabuclarýmý çýkarýp bastým iyice çimenlerin üzerine çýplak ayaðýmý...
Çimende bile izi kalmadý.
Gök yüzüne doðru baktým bulutlarý da bulamadým bu sabah....
Olmasý gerekiyordu, Benim için mecburdu bu sabah herþey var olmaya...
Sordum bu kadar mý kainatý ,herþeyi küsdürmüþüm kendime?!
kendi-kendime yine söylenip duruyordum....
Bakýyorum ki bu sabah herþeyiyle kýrýk dökük olmuþ
Bir mesaj gibi notlarýyla aklýma iþledi
meðerse bu sabah baþýndan beni anlatýyormuþ....

Sosyal Medyada Paylaşın: