Rüya

Çok eski bir gül kurusu
Baðrýmdaki derin mi derin oyuk
Âleme dîvane duran aklýmýn seyrine daldým
Þimdi benim; evvel, ahir hükümsüz
Dil , dimað , efkar lâl
Benim! 
Sessizliðe mahkum edilmiþ çocuk


Sesimi bir yerlerden hatýrlar gibiyim
Soluðu kesilmiþ yorgun sesim
Uzun seyehatlerde bileði burkulmuþ bir kýsrak
Doluya müptela saðnak saðnak
Ýsimsiz bir mektup benimki !
Kursaðýma bile buyur etmedi hevesim



Dört mevsimi yaþamak var ya
Kendi kýsa, tesiri belirsiz demde
Yorgunum!
Kardan, borandan deðil deðil þikayetim
Þefkatle gelip iliklerime dek üþüten yaðmurdan
Neden kanýyorum ki her seferde 



Þimdilerde tam üstündeyim fokurdayan ömrün
Artýk gözlerim yorgun düþmüyor camlarda
Boþuna beklemiyorum serseri akþamlarý 
Bir kabullenme ve bir bekleyiþ
Her tükeniþte yeni bir diriliþ 
Tuz dökülmüþçesine sýzý var kanayan yarada



Kuytularda bir yerde keman duyuyorum 
Tek korkum  cani sessizliðin korkusu
Duruldum.
Ahengiyle daldým yine bir uykuya
Mekan, zaman , elem firari
Kanatan dikenlerine inat ortalýk gül kokusu




Sosyal Medyada Paylaşın: