YÂDIMA DÜŞTÜ
Ey gözleri ela bahtý karalým
O þirin dillerin yâdýma düþtü
Ey ceylan bakýþlým telli maralým
Gerdanda tellerin yâdýma düþtü
Hasretin içime çöktü amansýz
Döþümü bir sancý sardý zamansýz
Ellerim böðrümde kaldým gümansýz
El veren ellerin yâdýma düþtü
Yer etmiþ beynime izin silinmez
Kýyamete sürer sýzýn silinmez
Seneler geçse de yüzün silinmez
Yanakta güllerin yâdýma düþtü
Senden sonra iflah olmam daðýldým
Pýnar gibi aðlamaktan soðuldum
Gözyaþýmýn damlasýnda boðuldum
Tufanýn sellerin yâdýma düþtü
Mizani’yi hasretinle öldürme
Dosttan çok düþman var bize güldürme
Yine sen yak baþkasýna bildirme
Ataþýn küllerin yâdýma düþtü
Ozan Mizani (Taner Karataþ) 11.01.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozan Mizani Taner Karataş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.