buyurken ablan oldun sasirdin cok daha da buyudugunde annen ve sukrettin hayata ben babami oynuyordum yirmisnde bir delikanli gulumseyisiyle sukrederken hayata yoruluyordum gunler yasanmasa da geciyor anlamasak da yasadigimizi izler birakiyor alnimizin tam ortasinda kirildigimiz kadar kirmak zorunda olmasak cok daha mutlu olabilirdik belki bel ki, zamaninda agrimis olsaydi biraz sirtinda yasamak yuku tasinirken, bu kadar aglamayacaktik belki..
Sosyal Medyada Paylaşın:
kozdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.