ESki ÇAĞIN İNSANLARIYIZ

ESki ÇAÐIN ÝNSANLARIYIZ
Þimdiki devrin çocuklarý
Yeþermeden ham meyveleri koparýp
Ulaþtýðý sandýðý þeyin ne olduðunu
Anlamakta zorluk çeker.

Zor olan meyvenin koparýlýmasý deðil
Asýl zor olan sevgiyle yeþertilen
Meyvenin dalýndan koparýlmamasýydý.
Kalbe aðýr gelirdi .
Yere düþüne kadar bekleyip
Öyle el uzatmaktý bizimkisi.

Biz eski çaðýn insanlarýyýz
Yeniler ayak uyduramayýz
Sevgiyi günlük sananlardan deðil
Sevdiðini bile kendine söylemediði
Ýçin deðerlidi sevgimiz , sevgilimiz

Kalbin Ýçinde biriken sevginin
Ard ard binmiþ sýra daðlarýn
Eriþip yollarýna varmak imkansýzdý.
Zirvesindeki eriþilmiez sularýn
Tek damlasý için çabalayanlardýk biz
Çabanýn sonunda tek damlasý yeterdi .
Kalbin sevinçten cirit atmasýydý .
Cirit hedefini bulsa
Dünya sevgi çölünden
Sevgiye maðruz býrakýlan olurdu .

Sadece bir damlasýndaydý hayat
Vücut her yudumunda hayat bulmasýydý .
Ab-ý hayat suyu gibiydi
Amacýmýz dünyada uzun yaþamak deðildi
Sevgi dünyasýnda sonsuz sevgiyi
Yaþamak arzusuydu bizimkisi

Celal AYDIN
Sosyal Medyada Paylaşın: