Hiç kimseyim, hiçbirşeyim

yalnýzlýðý koynuma sarýp
kendi dilimde ýsýnýyorum
tüm kurulmuþ cümle içinde
seni arayýp
izleri akýp aklýmýn köþe odalarýnda
saklayýp


seni büyütüyor þiirlerim
kendi masalým da uyuyorum



tüm gerçeklere kaçak yolcu
gözlerinde hapsolup
sýrasýyla toplayýp
þiirlerimi infaz ediyorum



kalbimi çöp tenekesine fýrlatýp
güzelliðine aldanan sesin
cambazlarýn cümbüþünde kaybolup
seni özümde saklýyorum



dudaðýmý kanatýrcasýna ýsýrýp
yaramla baþ baþa
gözlerimin ucuna asýp
kendimde yaþamayý
seviyorum


binbir gece masallarýnda kaybolup
derin uykudasýn
susmaktasýn


suskunluðunla biraz daha ölmektesin
sessize sarýp tüm vokal seslerini
sarhoþluðuna bulanýp
kahramanlýðýna soyunup
unutuyor gözlerin gözlerimi
herþeyden habersiz



sonsuzluðun ötesine
bir yerlerde sana sarýlýp
perdelerinde çekildiði
zamandan kaçýp
sahnemde yalnýzca sen ol
konuþ


aklýna, kalbine
gözlerine sobelenip
kalem deðen parmaklarýnla dokuyorum
kýlavye de tuþa basýlan harf olup
sonsuzluðum ol
Ýstiyorum


senin için
hiç kimseyim, hiçbirþeyim.


SenAy.














Sosyal Medyada Paylaşın: