Sen Yokken;

Yokluðuna dair;

Sesini duyuyorum
Gün ortasýnda
Öylece oturuyorum
Kalbim sokakta..
Aniden aklýma geliþin,
Ve benim
seni aniden hatýrlayýþým..
Ne muzazzam..!
Nasýl özlüyorum bir bilsen,
Belgin doruðu güzelliðini
Mülteci bakýþlarýný..
En çok da sesini.
Þimdi
sesini duysam
Bir gök gürler gibi oturur içime
içimde binlerce hasreti siler..
En çok ben duymak
isterim seni,
Herkesten önce
Ezandan sonra ilkin..
Senki müjgan;
kusurlarýmý sevap nehirlerinde batýran
gergin kanatlarýmý kucaklayan
ölesiye özlüyorum seni....

Tüm bunlarýn gerisinde
bir adýna kaldým..
O adýn
beni Tanýdýn
Yok saydýn...
Su olsam daðýlýrdým
Ama
Topraktým..
Demiþtim sana;
Senin için her þeye katlanýrým..
Bana yokluðunu vermen bundan mý?...

Muhammed Emin Erdoðan



Sosyal Medyada Paylaşın: