Kemancı

Bir hüzzam naðme ile yol arkadaþý olmuþ
Omuzuna dayamýþ inletiyor kemaný
Gönül yoldaþlarýna dört koldan haber salmýþ
Þimdi hüküm ondadýr, o veriyor fermaný

Yayýný gezdiriyor kemanýn her telinde
En hüzünlü þarkýlar dolanýyor dilinde
Sevenlerin yeri var, onun engin gönlünde
Dertlere Lokman odur, onda buldum dermaný

Issýz yol yolcusuyum, dertliyim bu aralar
Hüzünler beni vurur can evimden yaralar
Efkârýmý o bilir, beni yalnýz o anlar
Kalplerin efendisi, gönüllerin sultaný

O içli naðmeleri karýþýr esen yele
Gülden hep haber salar çile çeken bülbüle
Duygulara köprüdür, aracýdýr gönüle
Kimi gönülün caný, kimisinin cânâný

Sosyal Medyada Paylaşın: