biz haziran çocuklarýyýz sol kolumuzla deviririz bulutlarý dinlemeyiz yasak masak düþürürüz somurtkan suratýný þehrin
soylu oyuncaklarýmýzdan cennet yaparýz kendimize fýskiyeli bahçenin kamelya gölgesinde yanýk dondurma kokusu asil ve münzevi oyunlar buluruz, evleniriz evciliðimizde
koþarýz zamana þiir tutar parmaklarýmýz yüreðine kiracý olmayan gerçek insanlarýz biz gerçek aþklar girer ancak hikayelerimizin içine
bir gün
biter bu þizofren uykular da son bulur uykuda gezerliðimiz dut kokulu pencerelerimize gümüþ öpücükler býrakýr / erken konar saçlarýmýza güneþ biter topraðýn çiðdeme özlemi
gider kadim yalnýzlýðýmýz…
Çiðdem Yüksel
(onsekiztemmuzikibinoniki) Sosyal Medyada Paylaşın:
Çiğdem P. Yüksel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.