Rüzgarla Yolculuk

Tenha bir sokakta yakýcý rüzgar savurur beni
Aðlayan kýz çocuðu seslerinde denizi bulur ellerim
Caddeyi aþýnca anneler görürüm
Belli ki o yavrularýn sebepleridir onlar
Saða sola sallanýrlar tahta bir beþik gibi
Dillerinde eksik kalmýþ ninniler tamamlanýr

Sahi tamamlanýr mý diye geçiririm içimden
Ýnanmak isterim
Ve inanmak susturur olmazlarý

Ýnanmak ya
Hani o bitmeyen savaþlarýmý baþlatan sebep

Baþýmý rüzgara dayayýp dalarým uzaklara
Rüzgarým yükselir, yükseldikçe hýzlanýr
Bomba ekili yerlerden papatyalar çýktýðýný görürüm
Dumanlarýndan ekmek kokusu gelir burnuma
Kadýnlar aðýdý keser, türküler mýrýldanýr

Rüzgarýmdan inip sarýlýrým dillerini bilmediðim insanlara
Ezelden tanýþmýþlýkla anlaþýrýz
Amaç birken araca ihtiyaç yoktur çünkü

Samimiyet baþýmý döndürür çökerim topraða
Elinde bir kap suyla görünür küçük kýz
Gülücük kondururken yanaðýma
Lezzetini ömrümce arayacaðým sudan içerim

Artýk gitme vakti gelmiþtir

Bilirim
Eli öpülesi ihtiyarlarýn aminlerine karýþmýþ
Bir çocuðun duasýdýr bu manzara

Ve hep
Maviye inananlar adýna
Güzellikler dilerim
Sosyal Medyada Paylaşın: