1970'Lİ YILLARA ÖZLEM.

Önceleri
Üniversiteli olmanýn özlemiydi
Ayaklarýmýzý yerden kesen.
Hazzýna yeni vardýðýmýz
Ýzmir’in alabildiðine özgür havasýydý,
Soluk soluða yaþadýðýmýz..
Hani, neredeyse
Bir yerlere sýðdýramadýðýmýz,
Adýný bile koyamadýðýmýz
O coþkuyla;
Zehaba kapýlýp,
Güneþ’i bile biz batýracaktýk Alsancak’ta..!

Ve zaman
Tükettikçe kendini;
Bir akþam çayý içmenin tadýný Pasaportta,
Bir duble raký
Beyaz peynir aldý
Veysel Çýkmaz’ýnda.
Okuyup ta
“Yaradan’a Mektuplarýný” Bedri Rahmi’nin,
Yaradan’a sýðýnýp,
Bir yeni versiyonunu üretebilme özlemini,
Ve kaybolarak,
Pink Floyd’un sisli ezgilerinde,
Kýrmýzýnýn en tahrik edici tonlarýyla,
Sabahlara kadar dansetmenin þehvetini
Eskitemiyor zaman bile..

Düþünüyorum da;
“Resimdeki Gözyaþlarý” gerçekti galiba..
“Görecek günler var daha” derken,
Timur’un devrimci marþlarýndan,
Ne çabuk geçiverdik,
“Gönül Aldýrma”
Ve Bolero’nun kýþkýrtýcý tutsaklýðýnda Ravel;
Alafranga Yürük semai
Bir yaþam biçimiydi sanki..
Hüzzam makamýnda baþlayan sevgiler,
Yüreklerden
Nihavende dönüþemeden,
Geçiverdiler.
Kalanlar Blues ezgilerdi,
Dostluklar..


Rock müziðin hareketli notalarýndan,
Ne çabuk geçiverdik,
Aðýrlýðýna Klasiðin…
Bir ayrýcalýk sanýrým;
Bu kadar farklý notalarý bir arada dinlemek.
Ayný senfonide,
Yeni süitler üretebilmek,
Ve özlemek o günleri,
Yaþananlarý unutmadan,
Alabildiðine özlemek…


H Hikmet Esen
Sosyal Medyada Paylaşın: