ÜŞÜYORUM GECELERİ

Anneciðim üþüyorum geceleri
kuruyor aðzým ve dilim
bir yere tutunmak istiyorum
boþlukta kalýyor elim
uçuyor vücudumun her yeri

Anneciðim üþüyorum geceleri
alnýmda ter boncuk boncuk
camlarda cýlýz titrek gölgeler
beni çaðýrýyor yolculuk
bilemiyorum gideceðim yeri

Anneciðim üþüyorum geceleri
her yerde sinsi sessizlik
çatýda bir týkýrtý bir ayak sesi
bu ne son, ne de ilk
kasýrga savuruyor gibi evleri

Anneciðim üþüyorum geceleri
anlatacak ne de çok öyküm var
mevsimler deðiþiyor durmadan
yine gelir mi bahar
özlüyorum, o eski güzel günleri!

(Ankara, 17.12.2015)

-----------------------------------------
(*) Merhum Fazýl Hüsnü Daðlarca’yý rahmetle anýyorum. /A.R.A


Sosyal Medyada Paylaşın: