ACIMA

aðýr gelen hep ben olsam da gönül tartýnda
adýmý gizlice köþelerde sayýklasan da
benim gibi üzülme kýyar mýyým canýna
kara duman olup da gökyüzüne savrulma

yansa yüreðin bir yudum suya dayanýlýr
içinde dað olsa bile özlemim çekilir
bel ki gecelerce uykularýn da bölünür
korkma karanlýða bir ýþýk yakmaya kalkma

karþýlaþýnca görmezden gelsen de her yerde
aþk desen bana kendine itiraf etsen de
dolaþýp yine dönsen de yabancý düþlerde
yýkma hayallerini kendi ecelin olma

bir yürek ateþiyle çaresiz kavrulursan
vursa can bildiklerin hep yalnýz býrakýlsan
o acý sözlerini ve beni hatýrlarsan
o zaman kanlý yaþ dökme diz üstü yýkýlma

sýrtýný döndüðün sýzýlar omzundan tutsa
kalabalýk içinde arasan da günlerce
umutlarýn saçlarýný tarasýn yýllarca
yapraklarýný döken dallardan beter olma

içindeki o çocuk aðlasa hiç durmadan
sakýn susturarak büyütme ve yolcu etme
eðer ki bunu hissedersen, ona yüz verme
seni delice seven benden de beter olma

ve bir gün pas tutarsa anahtarý kalbinin
dikkat et seni sevdim diyenler açamasýn
kalbimden sesleniþler gücüne hiç gitmesin
ona, acýyýp sevdim deme için parçalansada.

Nuran KARACA18:34 06.01.2016

Sosyal Medyada Paylaşın: