KEMANINDA HİCRAN
Af et deme tanrý seni af etsin,
Kibrit çakýp cana benzin dökensin…
Alaz alaz gönül yakan afetsin,
Ciðerimi týrnak týrnak sökensin…
Ziyan oldu umutlarým elinde,
Hicran oldum kemanýnýn telinde,
Hüzün yüzer efkârýmýn selinde,
Bulut bulut gözlerime çökensin…
Gam baðýmda yuva yaptý baykuþlar,
Dört bir yaným uçurumlar yokuþlar,
Kan aðlatýr çatal hançer bakýþlar,
Ocaðýma sen inciri dikensin…
Yürek katran dýþ markalý sayýnsýn,
Cin çaðýran ruhsuz cinli ayýnsýn,
Sen sabrýmýn sýnýrýnda mayýnsýn,
Bu gönlüme dert tohumu ekensin…
Cantekin der; karman çorman hesapsýn,
Vicdansýzsýn eli kanlý kasapsýn,
Aþký bilmez cansýz ruhsuz bir sapsýn,
Sen hazansýn benim boynum bükensin…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.