SEN DE DUYDUN MU?

SEN DE DUYDUN MU?
Þu an itibariyle Suriye’de Þam’da abluka altýndaki Kudsiya semtinde açlýktan ölen , hayatta kalmak için aðaç kökü, aðaç yapraðý, kedi ve köpek yemeye baþlayan mümin kardeþlerimize dualarýmýzla…


Ýmdat eyle ya Rezzak yetiþ kuluna
Onlarýn kimsesi kalmadý artýk
Zalimler ecel olmuþ çýkmýþ yoluna
Açlýktan tükendiler, bittiler artýk
Mazlumlar açlýktan leþe sarýlýr
Takatleri yetmez azmi kýrýlýr
Dayanamaz canlar yere yýðýlýr
Tutanlarý olmaz yalnýz kalýrlar

Ya Kahhar imdat, zalim atakta
Olanlar seyredilir koca cihanda
Kullarýn kaygýsýzken zevki sefada
Onlardan hayýr yok Sen bari yetiþ

Mazlumun imtihaný deðiþik imiþ
Ya mermiden ölecek ya da açlýktan
Bizim imtihanýmýzsa daha zor imiþ
Duyarsýzlýk var ya biz de rahattan

Acizler, çaresizler ve kimsesizler
Kimsesizlerin Kimsesi’ne avuç açarlar
Ýsyan yok, þükür var tevekküldeler
Garipler, garipçeler acý saçarlar

Kazandýlar inþallah, onlar kazandý
Ya þehitlik ya da rýza kazandý
Bu yalan dünyaya tekme vurarak
Dünya kaybetti de ahir kazandý


Ben yanarým halime, nimet içinde
Türlü türlü imtihan benim peþimde
Hem huzur hem acý bir bir içinde
Çözen varsa gelsin düðüm içimde
Onlar kazanýrken vebal üstümde
Bu yükü atacak yer bulamadým

Sen de duydun mu bir acý?
Yüreðini kuþatan
Lokmalar düðümlendi mi bir bir boðazda?
Aklýna gelince kaþýðý býrakýp,
Çekildin mi kenara?
Çocuðunu hayal ettin mi o kuþatmada?
Yiyecek bulamayýp leþ etinden verdin mi?
Hayali bile zor; çekemedin deðil mi?

Onlarda can kavgasý, açlýk yarýþta
Hangisi geçse de ölüm sonuçta
Azrail bekler her bir karýþta
Düþüyor bedenler her bir vuruþta
Hayatýn adý açlýk, soyadý ölüm
Acý da olsa zaman, orda durmuþça

O minik eller çöpte ne arar?
Kaç gündür açsýn çocuk, sen de unuttun?
Yoksa bir lokma bulsam diye dilek mi tuttun?
Sýcak bir odada sýcak bir çorba
Hayal kurdun da boþ mu yutkundun?

Ne var menüde bu akþam, aðaç kökü mü?
Yaprak da mý yok bugün, þansýn kötü mü?
Leþten de mi pay düþmedi kýsmet öldü mü?

Hayýr, hayýr ölen ne þansýn, ne de kýsmetin
Ölenler karþýsýnda artar senin kýymetin

Ne merhamet ne vicdan hiç sað kalan olmadý
Bunu gören insanlýk hayatta kalamadý

Ölümün de öldüðü
Bir gün elbet gelecek
Mizanda her bir fani
Tartýsýný bilecek
Sonu olmayan bitmez yolun baþýnda
Kazanan ve kaybeden
Gerçek sonu görecek
Þimdi seni öldüren
Merhamet dilenecek
Orda olan piþmanlýk
Hiç fayda vermeyecek

Sen kazandýn mazlum can, ölüþün bir heybetti
Yanýnda olmayanlar, acýný duymayanlar
Kaybetti… hep kaybetti…

Faruk Baþoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: