KEYİFSİZ MUTLULUKLAR

Biz, salýncakta gökyüzüne çýktýðýmýz o günleri özledik
Bir hayal vardý, üzerimize dikilen
Hep onu giymeyi istedik
Oysa bizim dünyamýz, zaten bir hayaldi
Üzerimize bir hayal daha yüklenince,
Çýrýlçýplak kaldýk öylece...

Güçlü olmak; zeki, zengin ve kendin olmaktan geçerdi
Ýyi ama biz; aptal, fakir ve "baþkasý"ydýk...
Her seferinde baþkalarýnýn cümlelerinde kaybolduk
Kendi hayallerimiz yerine baþkalarýnýn hayallerine girmeyi denedik
Ve her defasýnda boðulduk...

Oysa güçlü olmak, hayal kurmaktan geçermiþ
En güçlü insan, en büyük hayali kuran insanmýþ oysa
Çok geç anlamýþýz bunu
Meðer biz hep "çok geç"miþiz
Biz, en küçük hayali kurduðumuzda bile
Gerçeklik uçurumundan itmiþler bizi
Büyük, kocaman cüceler...

Oysa biz, salýncakla bile gökyüzüne uçardýk
Býraksalardý, bunun gerçek bir yolunu bulamaz mýydýk?
Hayýr, biz o kadar büyük olamazdýk...
Üzerimize dikilen hayali giymek zorundaydýk...

Yýllar geçti, ve biz...
Ve biz yamalý hayallerle dolaþtýk
Keyifsiz mutluluklar yaþadýk
Aþký bulsak bile
Zengin olsak bile
Kýskanýlan hayallerle olsak bile
Keyifsiz mutluluklar...

08.05.2015 ALDEMÝR



Sosyal Medyada Paylaşın: