GÜLLERİN ŞENİ

GÜLLERÝN ÞENÝ

Sönmez bir aþk yangýný biriktirmek kolay mý?
Lav þelalesi gibi sana kaynar bu gönül
Gülþen; güllerin þeni, yüzün gökteki ay mý?
Sensin sevgi bahçemde, kalbimde tek açan gül.

Sabýr deðirmenine su taþýdým umutla
Anýlar yaðmur gibi, coþtu yaðdý bulutla
Hicran yaþlarý içip; þükreyledim sükûtla
Dikenler kanatsa da; seheri bekler bülbül.

Aþktan doðan her cefa, direncim, dayanaðým
Sevdan sönmemiþ volkan; alevli saðanaðým
Kadere isyan etmem! Bu özlem sýðýnaðým
Gülüþlerin gülistan, saçlarýn kokan sümbül

Bülbül tutkusu belki, kanattýkça dikeni
Gül gül açarsýn tende; hazla derlerim seni
Bu ölümsüz güzellik, mecnun eyler seveni
Sevdana pervaneyim; aþkýnla yanmak ödül.

Gülþen; güllerin þeni, sýrrýna ermek zordur
Neþeni bir ben deðil; eller kýskanýyordur
Kalp görür, gönül sever; sonu yanmaktýr, kordur
Ey, Gülþen-i aþk narý; sensin ateþ, sensin kül.

GÜLÞEN ÞENDERÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: