EŞKİYAYIM

ellerim ceplerimde
solyaným sýlada kendim gurbet eldeyim
yürüyorum gurbetin sisli ýslak sokaklarýnda
artýk sek sek oynamaz düþlerimdeki yaðmur yüzlü çocuklar
rüzgara güneþe küstüm
üzgünüm çok üzgünüm
eþkiyayým gurbette bu gün



kâr’ým bu gün Erzurumda
yüreðimin tapyasýnda lapa lapa kârlar var
gözlerimde serseri þimþekler öfkeli kývýlcýmlar çakar
ey sürgün coðrafyanýn çocuklarý
üstüm baþým siz gibi þimdi nasýlda pür/naçar sûrun sokaklarýnda
figaným yüreðinin kanat seslerinden ýssýz bir bir köþe bulsa uyur sonsuzluða
meþakatli çok meþakatli bu hayat
perdesi dramlarla dikilmiþ mermilerle delik deþik
süzülüp geçiyor hayatlar çile çile dert dolu
dolap yüküyle geçip gidiyor .




hüzün ise atmýþ demiri Ege sularýna
kýyýlara savurmuþ rüzgar paçavra can simitlerini

damla damla eririm düþerim sulara
üstüm basým ýslak üþüyorum ne çok üþüyorum
saçlarýma tutunmuþ sarkýtlar sanki Palandöken kýþlarý
yol tükendi yýl tükendi sulardaydým, sûr/ lardaydým bu gün ..
düþtü yüreðime tonlarca çið tir tir titriyorum bu gün ..


Bir yaným Ege kýyýlarý,
Dað Kapý diðer yaným,
Karda kan izleri,
Üþüyor dört bir yaným...




nurcan
Sosyal Medyada Paylaşın: