Gölgeler içindeyim Sensiz Kimsesiz Buhranýn dibindeyim Çaresiz Issýz kaldým sokaklarda Sessiz Nefessiz Beni teneþir paklarda Ölümün yüzü soðuk gelir Sesim hep boðuk gelir Gözlerim puslu karanlýk Artýk karþýmda belir Elindeyse sakin dur Elde deðilse delir!
Ve yinede maðrurum Aþk elinden maðdurum Yetti ettiðin zulüm Gölgeler içindeyim Sensiz Nefessiz
Gölgeler içindeyim Sensiz Kimsesiz Ah be zalim sensiz Herþey muhabbetsiz Karanlýklar etrafýmda Pusu kurmuþ habersiz Sevdanýn eþrafýnda Faka bastýk ilgisiz Ýnsanýn eþrefinde Ýhanet yok meþrebinde Bunca olamaz densiz Sen gibi gitmez nedensiz Ve ben yine sevda sokaðýnda Gölgeler içindeyim Sensiz Kimsesiz
Eþrefindemi sorun Meþrebindemi bilmem Kalbimi yaraladýn Bunu aklýmdan silmem Belki üç gün aðlarým Belki üç yýl hiç gülmem Gölgeler içindeyim Aydýnlýk tek dileðim...
Emre Özbaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
emre özbas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.