yokluðunla varsýn sen, kaderin çýkmaz sokaðýnýn en acýlý þekli, ne yazý belli ne de kýþý artýk, tek þansým tersinden dönecek bir dünya, mucizelere atýlacak bir olta misali ne aþktan fayda var ne de sevdadan bu saatten sonra.. bir nevi aldanmak bu kýyýlara vuran dalgalar gibi, aklý çoktan geri çekilme safhasýnda yuvasýna, nasip kýsmette mahçup arasada emsalini.. her güneþin doðuþu ölüme mahkum yarýnlar gömülmüþ karanlýðýn zindanýna, ateþ fýþkýrýyor yüreðin nabzý, himayesi hayýrsýz özlemler hasretlik damla damla göz yaþlarý da denir buna, sanýyor musun ki yokluðuna bi çare bitmez tükenmez Berlin caddelerinde, her aný bir devrim bir darbe gözler takilýp kaldýkça uzaklara kalp ise hep yokluðun’un koylarýnda beklerken dalgalarýn yüzünü okþamasýný olsada bu nafilenin son fasýlý...
(Berin,05.01.2016)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.