Sen Kana Susayan Bir Lal Dudaktın
Sen sevda sarhoþu, çýlgýn bir gülsün.
Hayal pençesinde kumral kâkülsün.
Diken darbesinden aþkým dökülsün.
Boþa akýtýrým, bu gözyaþýmý.
Tepetaklak dünya, saðlar sol gibi,
Gövdeler baþ olmuþ, ayak kol gibi.
Hasret estiðinde toprak yol gibi;
Çamur ettin ekmeðimi, aþýmý.
Hoyrat el ansýzýn çekince tülü,
Baktým her hatýra ne yazýk ölü.
Hayat tozlu albüm, sevdam gömülü!
Nasýl kaybettim ben can yoldaþýmý?
Sanki asumandan düþen kem nazar,
Ruhuma sevdanýn kabrini kazar.
Bu aþk-ý acizi tarihler yazar;
Katletsen ruhumu, yaksan naþýmý!
Sen kana susayan bir lal dudaktýn.
Bana miras diye buhran býraktýn.
Önce sarhoþ ettin, en sonu yaktýn.
Çaktýn umuduma mezar taþýmý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet öztürk m. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.