İNSAFSIZ
Parlak sapýn kamaþtýrdý gözümü,
Keskin býçak iki yönlü kamasýn…
Gönül kapýn köz köz etti özümü,
Siyah zemin kara kalem þemasýn…
Cevher sandým para etmez madensin,
Kara günsün hicranýma nedensin,
Kalpsiz ruhsuz saman dolu bedensin,
Dýþý þeker içi zehir mamasýn…
Katil mantar aðýlanmýþ nanesin,
Saflýðýma konan koca kenesin,
Yaðlý kurþun otomatik çenesin,
Hile ile yenildiðim damasýn…
Kadehimde hap katýlmýþ likörsün,
Riyakârsýn insafsýzsýn nankörsün,
Güzelliði sezmez görmez bir körsün,
Kara bulut ölüm kusan semasýn…
Cantekin der; ölüm alýr acýmý,
Yere vurdun onurumu tacýmý,
Düþman ettin bana annem bacýmý,
Canda yara bir eðreti yamasýn…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.