Sevgi, Benim en güçlü yaným, ve En zayýf tarafýmdý.
Aðlamayý önce sevgilerde öðrendim, Yaþamýn ayazýný ilk hislerimde yedim. Aþk bir besin kýrýntýsý ben acemiydim, Gül derip yol gözledim iç dökemedim.
Dalgalýydým duruldum, yanýp yaktým, Kirlenip, küllendim yine de býkmadým. Ýnsandým, sevdim, yaþadým yaþattým, Yanýlttýlar, ihanet ettiler yok saydým.
Aþk bir tür keþifti ya da kiþiye aynasý, Belki apansýz vaktin adý belki mirasý. Nice sular çektim kuyumdan sancýlý, Delik çýktý kalpler, gönüllerse sargýlý.
Çok sevdim, fazla kahrettim, Ne kuyum kaldý, ne durulacak suyum.
Artýk en iyi aþklar bile,
An kadar yakýn bir asýr kadar uzak þimdi. Sosyal Medyada Paylaşın:
Bülent Kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.