Seni yalnýz seni dedirten, Aþk ki kar beyazý. Geceme kar esintiyle geldi þiir, Dindi bugün Ankara’nýn ayazý. Tutunacak bir dalým var çiçeði sen olan. Yitirdiðim sandýðým þeyleri bulduðum, Siyah gözlerin, ipeksi ellerin, saçýnýn büklümleri Pýtraklý diyarlardan kar beyazýna taþýdý beni.
O korkular kaygýlar, Þimdi kayboldular. "Yel eser umutlar savrulur gider" Yel eser umutlar döner Ve sevincin o cývýl cývýl kuþu, Yeniden öter. Zamaný durdurur, Gülümseyen gözler.
Uyanýp uyanýp yine dalarým bu güzel rüyaya. Dualar ederim bir daha uyuyayým, Bitmesin diye, Ama uyandýðýmda Ne güzel görünürsün gözüme Þükrederim rüyanýn bitiþine. Yüreðime doðan güneþ kar topladý bu defa Ve iþte yaðdý Ankara’ya.
Yalnýzlýðýma bir çiçek gibi açýþýnýn, Her mevsim baþkadýr raikasý. Yeþilden beyaza dönüþün ne güzel, Ne güzel mevsim mevsim kokuþun. Aydýnlýðým da hep ismin geçer. Bir aþk demeti ki anlatmak ne mümkün, Bir kaç þiirle. Bir kaç güzel sözle.
Sevginin, sevmenin aceleci tadý, Henüz dudaðýmda þiir olurken Bir baþkasý haydi der sýram geldi. Gök kuþaðýný getirir sererler önüme, Bir yenisi, sonra bir yenisi daha. Susarak büyüyen bir adamýn adý þiir adam olursa, Bir þiir yapan vardýr mutlaka. Ki o sensin biliyorsun.
Senin Büyülü bakýþlarýnda: Önce sýcaklar öptü yüreðimi, Sonra yaðmurlar, Rüzgarlar. Þimdi de kar. Bulutlar her baþýný alýp gidiþlerinde, Senden bir þeyler getiriyor bana.
Seninle: Daha bir yaþýma girmeden, Ne çok büyüdüm. Nice yaþamalara varým artýk. Eðer ayaðým takýlmazsa bir yere, Sonsuzluðu istemek bile hakkým. Bir mavi deniz, bir mavi gök Bir de sen yetersin bana.
Üþüyen kuþlarýn seyrinde, Kendimi karda sevilere vuruþumun hatýrasýna, Sýmsýcak bir kardan adam yaptým bugün. Gözleri kömür karasý. Yüreðini yüreðimle koydum, Deðsin diye yüreðine. Aðzýna bir gül iliþtirdim þiirden, Sabaha senin olur inþallah.
Þiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN 05.01.2016 Saat 01.10 Batýkent/Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.