Bir masa, bir kalem ve bin düþünce, Sevdadan kalan kýrýk bir kalbin matemi dile geldi. Soðuk bir odanýn buzdan nefesinde, Düþüncelerim ellerime düþünce…..
Betonun azgýn suratýndan düþen bin parça, Her zerresinde zemheriyi yaþarken, Ben baharlarý yaþatýyordum, Özlemlerimin gün görmemiþ yüzünde. Sonra kor alevlerle kardeþ olmuþ her hücremde, Isýtýyordum kimsesizliklerimin buz kesmiþ vücudunu, Seccademin þefkat mevsimine cemre düþünce! ....... …………………………………………………………. Bir gece,bir adam ve bin düþünce, Günahlarýn sigaya çekilip, asýldýðý an, Taze sevdalara yelken açýyordu hayallerim, Havf ve reca ile, Yalnýzlýklarýmýn uçsuz enginlerinde. Meramýmý anlatmaya kifayetsiz kalýyordu kelimelerim, Piþmanlýklarýmýn arasýna gizlenmiþ duygu selinde. Akþamdan ta fecr-i sadýka gelince, ince ince, “Yaðlý urganlara gidesin” dediðim, Günahkar ruhumu asacak sandalyem, Ne mübarek kurtuluþ müjdecisi olur, Bir hazin çatýrtýyla, yere düþünce! ..... …………………………………………………………. Bir sultan, bir sevda ve tezatýnda bin cüce, Zavallý binlerin taðutla danslarýndaki acý son, Hep ayný deðil midir? Onlarýn hayat serüvenindeki son perde. Üryan bakýþlarýyla kalmazlar mý orta yerde? Gerçeklerle yüzleþme vaktindeki mizan, Çok hazin neticelenir maskeleri düþünce! ...
Ben sultanýma sevdalarýmý sunma telaþýndayým, Yüküm aðýr, yolum uzun Gerisi Allah Kerim Düþüm düþler aleminden Kanamasýn acýlar Sevda yüklü kalemimden...
(MEÇHULÝ-053659)
Metin HANLIOÐLU Sosyal Medyada Paylaşın:
metin HANLIOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.