İSTANBULU DÜŞÜNÜYORUM YÜREĞİMDE GURBET ACISI YADA KISACA (EVLAT ÖZLEMİ)

I

deþme içimdeki gurbeti
yüreðim deþme
dalýp gidiyorum bazen
boðazdan sesler geliyor kulaðýma
taa ikinci köprünün oralardan
martýlarýn kanatlarý yankýlanýyor hafiften
lodos da sallanan ben oluyorum sanki
Ýstanbul a kar yaðýyor diyorlar
burada ben üþüyorum donarcasýna
bir titreme çöküyor bedenime
memleketin sýcaklýðý fayda etmiyor
ah o gözlerinin karasý geliyor aklýma
ah o güzelim gözleri diyorum
düþündükçe gurbeti
aðlamamak elde deðil
alýyorum elime peçeteyi
kulaðým telefondaki seste
neþeliyse sesi gülüyorsa konuþurken
efkar daðýlmasa da kalkýyor aðýrlýðý hafiften
kýzým diyorum
kýzým.....

II

hey gidi kalbim hey
ne kadar da yufkalaþtýn bugünlerde
dokunsalar aðlamakta tavan yapacaksýn
sürekli gözlerin nemli
her hüzünlü cümleden sonra
paldýr küldür yaþ

hey gidi yüreðim hey
kaldýramýyor artýk ayrýlýklarý
yaþ mý kemale erdi nedir
bir gariplik var bilemedim
istanbul diyorlar televizyonda
biþeyler batmýyor mu sana da
yoksa batan ben miyim
yapma be
gerçekten mi

hey gidi kalbim hey
açýyorum kapatýyorum
bakýyorum gözlerimi çeviriyorum
fayda etmiyor
hüzün artýk ikiz kardeþim gibi
dibimden düþmüyor
sesim soluðumda çýkmaz oldu
var mýyým yok muyum
aç mýyým tok muyum
bilmem ki bilemedim

hey gidi yüreðim hey
sigarada içmiyorum artýk
hazýr mazeretim de var aslýnda
alsam elime bir tane
yaksam tellendirsem þöyle
üflesem istanbul a
dumandan yazsam
KIZIMI ÖZLEDÝM
gider mi bilemedim
bilemedim
ASARI
Sosyal Medyada Paylaşın: