Yüzüme gerginlik veren karanlýða doðru Giderken, geleceðinden umut beslediðim aydýnlýk; Çözümsüzdü, çözüm sürecinde bile ölüm. Þeriatýn kestiði parmak çürüyor Cehaletin elindeyse adalet, Yok olur yarýnlara duyduðun umutlarýn. Mavi küflü Bitlis tütününden içenler Mavi küfsüz Bitlis tütününden için. Anadolu’dan nefeslenmeyi bilin! Bilin ki efkâr bassýn baðrýnýzý.
Acýnýn özü üveyi olmaz evlat; ölümün sahtesi yok! Yaktýðýn camiler, secde ettiðiniz yerler. Çatýsýnda alevlerin yükseldiði okullarda, Unuttuðun çocukluðun var senin; Kaç kere körebe oynadýn kim bilir, Kurþunladýðýn evlerin duvarlarýnda. Bu topraklar senin! Bu topraklar benim! Bu topraklar hepimizin! Bu insanlar bizim insanlarýmýz; Anadolu bizim!
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.