BANDIRMA’DA KAR TANELERİ

Kar yaðardý lapa lapa, zerreler nakýþ nakýþtý,
Ýnsicamý bozulmuþtu, beyaz siyahla barýþtý,
Sere sepken ak taneler, sýð köþede garip duran;
Evsiz, barksýz, kimsesizin, gözyaþlarýna karýþtý.

Yaðan kar rayihasýna, toprak kokusu sinmiþti,
Soðuk ama güzel yüzü, bu kokuyla ýsýnmýþtý,
Uzaklardan ihtiþamla, tane tane cama vuran;
Ak güvercin kanadýn da, hatýralar taþýnmýþtý.

Gece sisli esrarengiz, karanlýklar korkuturdu,
Taraçalar nakýþ nakýþ, sivri buzlar sarkýtýrdý,
Gecelerin kuytusunda, dam dibinde hayal kuran;
Düþ dünyasýnda ýsýnan, garipleri ürkütürdü.

Beyazlara bürünmüþtü, Kapýdað’ýn arka yüzü
Ihlamurlar, kestaneler, artýk salmazlar balözü
Yere yeksen gelinlikle, Belkýz’ýn üstünde, duran
Kara, güneþ dargýn mý ne, karakýþa geçmez sözü




Sosyal Medyada Paylaşın: