Hasret Ateşi

Gönül sahilsiz umman, ondan sýrlar sezeriz.
Esma bahçelerinden, aþk gülleri dereriz.
Hak zatýna arþý kýldý, tecelli etti cemal.
Aþk iksiri karýldý, muhabbet buldu kemal.

Aþký mutlakla geçti, kendinden arzu sema,
Esma-i Hüsna ile cümle alem müsemma.
Sevdandýr mahkum eden, þeyda bülbülü güle,
Muhabbetle raks edip, mahlukat geldi dile.

Ýnsan denen mahluku, seçti canlý cansýzdan,
Kalp peteðine koydu, sonsuz aþkýn balýndan.
Bir ateþ sardý kalbi, hep yanar sönmek bilmez,
Derya deniz birleþse, hasret ateþi sönmez.

Varlýðýný bildirdi, akýl denen mürþitle,
Zerrden ve küreden, tevhid þiiri dinle.
Canlý cansýz o aþkla, kendinden geçmiþ döner.
Aþk ile yanan gönül, hangi su ile söner.

Bu dünya bir gurbettir, arif olanlar analar.
Sevdaya düþen gönül, gece gündüz hep aðlar.
Vuslat dünyada yoktur, aramak beyhudedir.
Dön biraz gönlüne bak, aradýðýn sendedir.

Necdet EREM
02.01.2016
Sosyal Medyada Paylaşın: