DÜĞÜN!!
Yaðmur gözlerine düþünce hüzünlü bir düðünde yeryüzü
Toprakla KAR evleniyor yerküre düðün alaný
Yüzünde sabahýn parlayan ýþýðý iç çekiþir
Ve karanlýk gece de ay gece feneri gibi asýlýr
Yýldýzlar sis içinde kalýr, sokak lambalarýnda uçuþan beyaz kelebekler gibi kartaneleri
Baþýboþ her aný çýldýrmýþ
Palyaço gibi insanlar paltolara sýmsýký sarýlmýþ
Gözsüz yüzsüz baþsýz yuvarlacýk
Kýrmýzý burunlu kýrmýzý kulaklarý sarý benizli insanlar
Kaþlarý çatýk yüzlerinde kederli bir benzinlik
Ancak sorulunca sarýnca turuncu bir güneþ
Bozar gecenin sessizliðini
Geceler beyaz geceler asi buz tutmuþ kollarý
Durmadan koþar saat durmadan
Karda yol almak, yürümek güç
Buz tutmuþ ayaklarýnýn altýnda kar
Yürümek sabýr iþi
VE ölmek ondan da beter
Ve bu havalarda topraða gömülmek
Ne olur bu havalarda teðet geçsin gelmesin ecel
Uzak dursun insanlardan canlýlardan
Belki de sýcak bir düþ kurmak
Basitleþir ve belki de kolaylaþýr baharý beklemek
Þöyle gün ýþýðý sarsýn bedenini insan ölürken
Kim bilir kaç güzeli sevdi kaç güzelliði eritti koynunda bahar
Nasýl gülebilirim titreyen titreþen akþamda
Bunca aç varken sokakta
Ve bunca ölüm varken vakitsiz
Hiç kimse sevmiyorsa insanlar birbirini karþýlýksýz
Ne anlamý var saygýsýz yaþamanýn
Uyanmasam düþüncelerden
Çalsýn saat bilinmez bir zamanda
Aþk vurduðunda
Savaþlar bittiðinde
Ölümler dindiginde
Kalpleri sevgiler döndüðünde
Ýnsanlar birbirini karþýlýksýz sevdiðinde
Uyandýrýn beni düþlerimden ...
Nurten Ak Aygen
02.01.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.