beyaz
buza dönüþürken kaldýrýmlarda
sessiz ve isimsiz turuncularla
yol açýyor
kar küreyen adamlar
üzgün öne eðik baþlar
bir tek bu meydanda
mutlu olan gidip gelen gýcýrdamalar
þimdi ak kelebekler süzülüyor gökten
pencereden bakarken ben
çam dallarý kümelenen
karlarla huzurlu
bir tek bu tülden
neþeyi kaçýranlarýn gönülleri bulutlu
ah kar
daha çok seyretmek isterim seni
dökülmeden yaðmurlar
evler sýcacýk sessizlikte
mahmur ve kaygýsýzlar
siyah kanatlý bir kuþ
oynaþýyor dallarda beyaz tabloya tezat
bizzat
giderek aklaþýyor kayboluþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.