Öyle zamanlar vardý ki aðlarýmda kimseler bilmez Bazen Ýçimde fýrtýnalar kopar da kimseler görmez Hayat inan bana yorgunum Çok þey istemedim biraz huzur istediðim tek þey Ýstesemde anlamýyorlar Hep acýlar içinde yaþamaksa yaþayorum iþde Bazen üþüyorum soðuktan deðil yalnýzlýk dan Düþünüyorum nasýl kurtulurum þu kahrolasý acýlardan Gitmek istiyorum bazen buralardan Hiç kimselerin olmadýðý daðlara yada bir ormana Aslýnda ben acýlardan mutsuzlukdan kaçmak istiyorum buralardan Kaçsam ne olacak acýlar hep yüreðimde Býrakmak istesemde býrakmýyor yakamý Yapýþtý üzerime bir lanet gibi Kurtulma istesemde kurtulamýyorum acýlardan Ýnanýn ben yoruldum tükendim artýk Bu bilincsizce attýðým adýmlar nerelere gider inanýn bilinmez Hep acýyor kalbim dayanamýyor artýk Sorsam birilerine? Böylesi yanlýzlýk böyle acý olurmu? Þimdi yaþamla ölüm arasý ince bir cizgideyim Ne kadar tutunabilirim bu acýlarla bu hayata ?
MURAT KAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murat Kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.