yeter ki ağlama...

o günlerde

gözlerimiz savura bildiðimiz kadar küfür
dilimiz ise zehrine çöreklenmiþ aðrýsýz öfkeydi


sokak sokaktý peþinden koþtuðumuz yarýnlar
duvarlarda delik deþik þafak kýrýðýydý düþünceler


ve sen sevdiðim
kan revan içinde hangi duanýn telaþýydýn





bu günlerde

hangi faili meçhul bir tecavüzün kasýk aðrýsýyýz belli deðil


biz mi mültecisiyiz uzanamadýðýmýz topraðýmýzýn
yoksa toprak mý çekiyor nefsimiz üstelik daha doy(a)madan



ve sen sevdiðim
kan revan içinde aðlamaklý hangi özgürlüðün telaþýsýn



en tuzlusundan at kendini denize
ve bilmediðin tüm özgürlük þarkýlarýný yüzdür kulaçlarýnda



bir yelkende sen aç yarýnlara

beni düþünme
ki ben
senin her sesine nefes
her nefesine de rüzgar olur doldururum yelkenlerini


yeter ki aðlama…






ilhanaþýcýaralýkikibinonbeþ




(tüm edebiyat defteri dostalarýmýn 2016 yýlýnda yelkenleri her daim rüzgarlarla dolsun)
Sosyal Medyada Paylaşın: