Bitmeyen Yangın

Hasret rüzgârlarý cana deðince
Ben yanarým, sen yanarsýn, yel yanar
Sonu kavuþmaksa yol yoldan ince
Ben yanarým, sen yanarsýn, yol yanar

Sevda sularýnda hasret saklanýr
Eðilip içende gönül aklanýr
Aylarýn peþine gurbet eklenir
Ben yanarým, sen yanarsýn, yýl yanar

Garibim, cihanda hiç yüzüm gülmez
Sevdaya düþmeyen halimi bilmez
Sussam anlaþýlmaz, söylesem olmaz
Ben yanarým, sen yanarsýn, dil yanar

Sevmekten usandý, yoruldu kimi
Leyla nerededir? Mecnun öldü mü?
Kýrýlýr mýzrabým çalsa türkümü
Ben yanarým, sen yanarsýn, tel yanar

‘’Ayrýlýk ne? ’’ diye sordum yapraða
Dedi: ‘’sonbaharda düþmek topraða’’
Gönlümden bir arý konsa çiçeðe
Ben yanarým, sen yanarsýn, bal yanar

Ýnan! Karlar erir sevdamý sarsa
Bütün yollar þaþar yönümü sorsa
Ar eder, utanýr bülbüller görse
Ben yanarým, sen yanarsýn, gül yanar

‘’Gitti gelmez’’ diyen olursa kanma
Sevmiyor derlerse sakýn inanma
Ýçimde bu ateþ, sönerim sanma
Ben yanarým, sen yanarsýn, kül yanar

Uzadý hasretlik, boðuldum yasa
Yaþ gelmez gözümden gönül aðlasa
Sularýn baðrýna zerrem damlasa
Ben yanarým, sen yanarsýn, göl yanar

Kanatlansam sana uçmak amacým
Senden gayrý ölüm olur ilacým
Kurur gider meyve vermez aðacým
Ben yanarým, sen yanarsýn, dal yanar
Sosyal Medyada Paylaşın: