Sessizce yuvalarýna çekilen kuþlar gibi paylaþýyorum geceyi. Ýçimden tüm benliðimi adayarak,yüreðimin sýzýsýný akýtarak, tuttum bir ucundan sessiz bir kabullenmiþlikle. Yâri gitmesin diye gözünün içine bakan bir sevdalý gibi kapkara ýþýldayan gözlerine bakarak gecenin... Ýçimdeki yürek acýsýna inat düþman çatlatýrcasýna! Ýçleri kararan bulutlarmý,ve hep artan bir gayretle sahile vuran dalgalarmý, yüzünü bir gösterip bir çeken aymý, senmi yoksa ben miyim gecenin sahibi? Ama bilir ki, o sevgili usul adýmlarla; edalý yürür, hep yürür ve güneþin koynuna býrakýr en sonunda kendini. Geceyi sarýp sarmalayan var gücüyle kendini ona katmaya çalýþan bu güzelim sevdayý çýkaran o güneþe inanarak Taaa yüreðinden sever..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nursel çil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.