Cahil
Önünde boþ bir kaðýt, elinde kara kalem
Aklýna ne estiyse döktürüyor durmadan
Sanýyor meftun ona; hayrandýr cümle âlem
Boþ sallayýp duruyor ne vermiþse yaradan
Aðzýndan çýkan sözü kulaklarý duymuyor
Dün söylediklerine, bu gün ki hiç uymuyor
Kendini, âlimlerle bir kefeye koymuyor!
Kaç gram olduðunu öðrenecek sonradan
Cahillere iltifat, cehle ortak olmaktýr
El alemin koþtuðu yolda, yaya kalmaktýr
Aydýnlýða yüz dönüp, zulmette boðulmaktýr
Ona yoldaþ olmayýn gitsin bildiði yoldan
Kâmil kiþi fikriyle asýrlarca anýlýr
Ýnsanlýðýn gönlünde ebedî bir yer bulur
Cismi göçüp giderse, ismi hep bâki kalýr
Cahiller boþ söylerler, yorulmadan durmadan
Onlara bir duam var, ýslah etsin yaradan
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Taşdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.